Η εργατική τάξη, οι μισθοσυντήρητοι και ο λαός βρίσκονται σε εμπόλεμη ταξική σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εκπρόσωπο του υπερσυσσωρευμένου ελληνικού χρηματικού κεφάλαιου και της χρηματιστικής ολιγαρχίας, και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εκπροσώπους αντίστοιχα του πολυεθνικού κεφάλαιου των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ε.Ε.
Καλούνται στον αγώνα, τις διαδηλώσεις, τα οδοφράγματα κλπ., όλοι όσοι μπορούν να φέρουν την ασπίδα του αισθήματος της ελευθερίας, της λεβεντιάς και της αξιοπρέπειας: οι νέοι, οι γέροι, οι γυναίκες, οι διανοούμενοι, οι δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού.
Την 23η Απριλίου στο νησί Καστελόριζο της ελληνοτουρκικής μεθορίου, ο Πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο στα θεσμοθετημένα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, κι εκχώρησε απαράγραπτα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού στα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ.
Ο ταξικά διαρθρωμένος ελληνικός λαός οφείλει (χρή), στο σύνολό του, να υπερασπίσει τις σημαίες! Να υπερασπίσει το αναλλοτρίωτο της λαϊκής κυριαρχίας! Ουδείς έχει το δικαίωμα –ούτε καν ο ίδιος ο λαός- να εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα που άπτονται της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης των μελλοντικών γενεών. Πολύ περισσότερο, το δικαίωμα αυτό δεν το έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που, χωρίς την έγκριση του λαού, εκχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα σε δυνάμεις και συμφέροντα, υποθηκεύοντας το μέλλον και τα δικαιώματα πολλών γενεών.
Οι Έλληνες μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα οφείλουν επιτέλους ν’ αντιληφθούν ότι τα δικά τους οικονομικά προβλήματα (οι χαμηλοί μισθοί, οι χαμηλές συντάξεις, τα χρέη τους προς τις τράπεζες, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η πτώχευση μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ.) είναι πολύ πιο σημαντικά από το πρόβλημα της ολιγαρχίας που θέλει, με αφορμή την δημοσιονομική κρίση, να συναποκομίσει χωρίς ρίσκο περισσότερα κέρδη συμπράττοντας με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ.
Επιτέλους, οι Έλληνες μισθοσυντήρητοι και ο λαός, από καθήκον προς τον εαυτό τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους, οφείλουν να αντιδράσουν άμεσα και σύσσωμα. Ν’ ανατρέψουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ν’ ανατρέψουν τα οικονομικά μέτρα της ολιγαρχίας, του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ. Ν’ απαιτήσουν να μειωθούν άμεσα και δραστικά τα επιτόκια χορηγήσεων των ελληνικών τραπεζών. Ν’ αυξηθούν άμεσα οι μισθοί και οι συντάξεις. Να καταργηθούν τα προνόμια εκείνων που υπηρετούν το κατεστημένο. Να πληρώσουν το κρατικό έλλειμμα εκείνοι που ευθύνονται για την διόγκωσή του, δηλαδή μόνον οι έχοντες και κατέχοντες.
Με την επιτροπεία του ΔΝΤ και της ΕΕ, η νεοελληνική κοινωνία διέρχεται μία από τις πιο δύσκολες και πιο επικίνδυνες περιόδους της ιστορίας της.
Ο «αποπληθωρισμός τιμών», που προτείνουν το ΔΝΤ και η Ε.Ε., ως «θεραπεία» για να αντιμετωπιστεί ο «αποπληθωρισμός χρεογράφων» του ελληνικού δημοσίου, οδηγεί σε δραματική επιδείνωση όλων των συντελεστών της καπιταλιστικής παραγωγής: αύξηση ανεργίας, μείωση μισθών και εισοδημάτων, περιορισμό επενδύσεων κλπ.
Ακόμα και αστοί οικονομολόγοι, όπως ο Irving Fischer που πρώτος ονόμασε την κρίση του ’29 με τον όρο «αποπληθωρισμός» κι ο John Hicks που πρώτος τον μετονόμασε σε «παγίδα ρευστότητας», συγκλίνουν στην άποψη πως, σε όλες τις εκδοχές του φαινομένου (νομισματικός αποπληθωρισμός, αποπληθωρισμός τιμών, αποπληθωρισμός χρεογράφων), το αποτέλεσμα είναι η υπερτίμηση του χρηματικού κεφάλαιου και η πτώση όλων των συντελεστών της παραγωγής.
Σήμερα, οι μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα έρχονται αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα του ταξικού καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος, καθώς και με τα συμφέροντα που προσωποποιούνται στο Κράτος, στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και τους ιδεολογικούς-πολιτικούς απολογητές της άρχουσας τάξης, απροετοίμαστοι πολιτικά και χωρίς τα αναγκαία οργανωτικά μέσα που απαιτούν οι περιστάσεις.
Η ιδιομορφία της δομικής πολιτικο-οικονομικής κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, που τον καθιστά επίκεντρο της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης ΗΠΑ/δολαρίου-Γερμανίας/Ε.Ε./ευρώ, από την μιά, και η οξύτατη πολιτική-ιδεολογική-οργανωτική κρίση του αντικαπιταλιστικού κινήματος από την άλλη, επικαθορίζουν και διαμορφώνουν τις σκληρές κι εφιαλτικές συνθήκες της σημερινής συγκυρίας.
Στην ποικιλότροπη ανωριμότητα του υποκειμενικού παράγοντα και στη θεσμική ηγεμονία της οικονομικής ολιγαρχίας και του χρηματιστικού κεφάλαιου στον Αστικό Συνασπισμό Εξουσίας, εντοπίζονται η διανυσματική ισορροπία και η πολιτική διάρθρωση των αντιθέσεων των πόλων της αδιαχώριστης διαλεκτικής ενότητας κι αντίθεσης της εργατικής τάξης προς την αστική τάξη.
Με τη βίαιη παρέμβαση του εποικοδομήματος στην καπιταλιστική παραγωγική δομή της ελληνικής κοινωνίας, που ευνοεί απροκάλυπτα το υπερσυσσωρευμένο ελληνικό κεφάλαιο και την χρηματιστική ολιγαρχία, διαταράσσεται βίαια ο νόμος της αξίας, που ρυθμίζει νομοτελειακά τους συντελεστές της καπιταλιστικής παραγωγής, διανομής και ανταλλαγής, και οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των τμημάτων του Αστικού Συνασπισμού Εξουσίας.
Οι μισθοί συμπιέζονται κάτω από τα αξιακά δεδομένα της φυσικής τιμής αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Αξίες, από τα εισοδήματα των 880 χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του αγροτικού πληθυσμού, αποσπώνται μηχανικά με τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ. Δυσχεραίνεται η αναπαραγωγή των όρων παραγωγής και δημιουργούνται, από τη δράση του νόμου της αξίας, οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για αυθόρμητες εξεγέρσεις και αυθόρμητα κινήματα, που θα υπερβαίνουν τα σημερινά συνδικαλιστικά σχήματα και τις σημερινές πολιτικές οριοθετήσεις.
Στον πόλο των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, όπου η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι το ουσιαστικότερο και πολυπληθέστερο τμήμα του, η προσδιοριστικότητα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής δεν εμφανίζεται μόνο από τις γενικές και ειδικές συμπεριφορές του πληθυσμού, ούτε μόνο από την πλειοψηφική ένταξή του στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, αλλά εμφανίζεται -πρωτίστως και κυρίως- στα πολιτικά προγράμματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και στις πολιτικές επιλογές του ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού πολιτικού χώρου, που εμφορεύονται και προπαγανδίζουν τις αντιλήψεις του κρατισμού, τη θεωρία της αναρχίας της παραγωγής κι ενίοτε τις θέσεις της μικτής οικονομίας κλπ., σαν εναλλακτικές προτάσεις στα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Έτσι δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι, χωρίς την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ο καπιταλισμός μπορεί ν’ αποφύγει τις κρίσεις με τις κρατικοποιήσεις και τον κεντρικό σχεδιασμό και να εξασφαλίσει συνεχή ανάπτυξη, πλήρη απασχόληση κι ευημερία. Όπως πολλοί αντιεξουσιαστές, αναρχικοί κλπ. θεωρούν το Κράτος -κι όχι τις σχέσεις παραγωγής- σαν την μόνη πηγή εκμετάλλευσης κι αθλιότητας, έτσι κι αυτοί θεωρούν τους ιδιοκτήτες του κεφάλαιου πηγή όλων των δεινών –κι όχι αποτέλεσμα των νόμων κίνησης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Οι αντιλήψεις αυτές είναι πολύ παλιές και υποστηρίχτηκαν -και δυστυχώς υποστηρίζονται και σήμερα- από «σοσιαλιστές-κομμουνιστές», που υιοθετούν στα μουλωχτά τις αντιλήψεις των Ρικάρντο και Προυντόν και του ηθικού τρόπου αντιμετώπισης της εκμετάλλευσης.
Η κριτική τοποθέτηση πάνω στις αντιλήψεις -κυρίως- του Κρατισμού και της σχεδιοποιημένης οικονομίας είναι, λοιπόν, μια από τις προϋποθέσεις για την δημιουργία των προγραμματικών πολιτικών-ιδεολογικών-οργανωτικών όρων άρσης της κρίσης του αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστικού κινήματος, και για την διαμόρφωση ταξικής συνείδησης στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που πλήττονται από την σημερινή κρίση και τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ- ΕΕ, που δυστυχώς έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου» και πιστεύουν πως τα δεσποτικά εκμεταλλευτικά καθεστώτα του κρατισμού στις χώρες του ανατολικού συνασπισμού, που κατέρρευσαν, είναι ο πραγματωμένος μαρξισμός-κομμουνισμός.
Πέραν τούτου, επειδή «οι καιροί ου μενετοί», ο ριζοσπαστικός πολιτικός χώρος στη σημερινή συγκυρία οφείλει να δράσει ενιαία και ενωτικά ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ΔΝΤ και την ΕΕ, πρωτοστατώντας στους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού, και να εντείνει τις πρωτοβουλίες για την προγραμματική πολιτική-ιδεολογική-οργανωτική ενότητά του.
Στις σκληρές συνθήκες της ανωριμότητας του υποκειμενικού παράγοντα που βρισκόμαστε σήμερα, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ στοχεύει ν’ αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των διαφόρων τμημάτων του Αστικού Συνασπισμού Εξουσίας, να ενεργοποιήσει εκατομμύρια ανθρώπους που πλήττονται από τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ και να συμβάλλει στη δημιουργία των υποκειμενικών προϋποθέσεων για την ανασύσταση του αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστικού κινήματος.
Αντώνης Π. Χάλαρης - Μανώλης Γ. Γρηγοριάδης
http://akep.blogspot.com
ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!! ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Την 23η Απριλίου στο νησί Καστελόριζο της ελληνοτουρκικής μεθορίου, ο Πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε ολοκληρωτικό ταξικό πόλεμο στα θεσμοθετημένα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, κι εκχώρησε απαράγραπτα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού στα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν το Δ.Ν.Τ., η Ε.Ε. και η Ε.Κ.Τ.
Ο ταξικά διαρθρωμένος ελληνικός λαός οφείλει (χρή), στο σύνολό του, να υπερασπίσει τις σημαίες! Να υπερασπίσει το αναλλοτρίωτο της λαϊκής κυριαρχίας! Ουδείς έχει το δικαίωμα –ούτε καν ο ίδιος ο λαός- να εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα που άπτονται της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης των μελλοντικών γενεών. Πολύ περισσότερο, το δικαίωμα αυτό δεν το έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που, χωρίς την έγκριση του λαού, εκχώρησε κυριαρχικά δικαιώματα σε δυνάμεις και συμφέροντα, υποθηκεύοντας το μέλλον και τα δικαιώματα πολλών γενεών.
Οι Έλληνες μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα οφείλουν επιτέλους ν’ αντιληφθούν ότι τα δικά τους οικονομικά προβλήματα (οι χαμηλοί μισθοί, οι χαμηλές συντάξεις, τα χρέη τους προς τις τράπεζες, η ανεργία, η υποαπασχόληση, η πτώχευση μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ.) είναι πολύ πιο σημαντικά από το πρόβλημα της ολιγαρχίας που θέλει, με αφορμή την δημοσιονομική κρίση, να συναποκομίσει χωρίς ρίσκο περισσότερα κέρδη συμπράττοντας με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ.
Επιτέλους, οι Έλληνες μισθοσυντήρητοι και ο λαός, από καθήκον προς τον εαυτό τους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους, οφείλουν να αντιδράσουν άμεσα και σύσσωμα. Ν’ ανατρέψουν την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ν’ ανατρέψουν τα οικονομικά μέτρα της ολιγαρχίας, του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ. Ν’ απαιτήσουν να μειωθούν άμεσα και δραστικά τα επιτόκια χορηγήσεων των ελληνικών τραπεζών. Ν’ αυξηθούν άμεσα οι μισθοί και οι συντάξεις. Να καταργηθούν τα προνόμια εκείνων που υπηρετούν το κατεστημένο. Να πληρώσουν το κρατικό έλλειμμα εκείνοι που ευθύνονται για την διόγκωσή του, δηλαδή μόνον οι έχοντες και κατέχοντες.
Να ορίσουμε τα ελάχιστα… Να πετύχουμε τα μέγιστα…
Με την επιτροπεία του ΔΝΤ και της ΕΕ, η νεοελληνική κοινωνία διέρχεται μία από τις πιο δύσκολες και πιο επικίνδυνες περιόδους της ιστορίας της.
Ο «αποπληθωρισμός τιμών», που προτείνουν το ΔΝΤ και η Ε.Ε., ως «θεραπεία» για να αντιμετωπιστεί ο «αποπληθωρισμός χρεογράφων» του ελληνικού δημοσίου, οδηγεί σε δραματική επιδείνωση όλων των συντελεστών της καπιταλιστικής παραγωγής: αύξηση ανεργίας, μείωση μισθών και εισοδημάτων, περιορισμό επενδύσεων κλπ.
Ακόμα και αστοί οικονομολόγοι, όπως ο Irving Fischer που πρώτος ονόμασε την κρίση του ’29 με τον όρο «αποπληθωρισμός» κι ο John Hicks που πρώτος τον μετονόμασε σε «παγίδα ρευστότητας», συγκλίνουν στην άποψη πως, σε όλες τις εκδοχές του φαινομένου (νομισματικός αποπληθωρισμός, αποπληθωρισμός τιμών, αποπληθωρισμός χρεογράφων), το αποτέλεσμα είναι η υπερτίμηση του χρηματικού κεφάλαιου και η πτώση όλων των συντελεστών της παραγωγής.
Σήμερα, οι μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα έρχονται αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα του ταξικού καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος, καθώς και με τα συμφέροντα που προσωποποιούνται στο Κράτος, στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και τους ιδεολογικούς-πολιτικούς απολογητές της άρχουσας τάξης, απροετοίμαστοι πολιτικά και χωρίς τα αναγκαία οργανωτικά μέσα που απαιτούν οι περιστάσεις.
Η ιδιομορφία της δομικής πολιτικο-οικονομικής κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, που τον καθιστά επίκεντρο της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης ΗΠΑ/δολαρίου-Γερμανίας/Ε.Ε./ευρώ, από την μιά, και η οξύτατη πολιτική-ιδεολογική-οργανωτική κρίση του αντικαπιταλιστικού κινήματος από την άλλη, επικαθορίζουν και διαμορφώνουν τις σκληρές κι εφιαλτικές συνθήκες της σημερινής συγκυρίας.
Στην ποικιλότροπη ανωριμότητα του υποκειμενικού παράγοντα και στη θεσμική ηγεμονία της οικονομικής ολιγαρχίας και του χρηματιστικού κεφάλαιου στον Αστικό Συνασπισμό Εξουσίας, εντοπίζονται η διανυσματική ισορροπία και η πολιτική διάρθρωση των αντιθέσεων των πόλων της αδιαχώριστης διαλεκτικής ενότητας κι αντίθεσης της εργατικής τάξης προς την αστική τάξη.
Με τη βίαιη παρέμβαση του εποικοδομήματος στην καπιταλιστική παραγωγική δομή της ελληνικής κοινωνίας, που ευνοεί απροκάλυπτα το υπερσυσσωρευμένο ελληνικό κεφάλαιο και την χρηματιστική ολιγαρχία, διαταράσσεται βίαια ο νόμος της αξίας, που ρυθμίζει νομοτελειακά τους συντελεστές της καπιταλιστικής παραγωγής, διανομής και ανταλλαγής, και οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των τμημάτων του Αστικού Συνασπισμού Εξουσίας.
Οι μισθοί συμπιέζονται κάτω από τα αξιακά δεδομένα της φυσικής τιμής αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Αξίες, από τα εισοδήματα των 880 χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του αγροτικού πληθυσμού, αποσπώνται μηχανικά με τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ. Δυσχεραίνεται η αναπαραγωγή των όρων παραγωγής και δημιουργούνται, από τη δράση του νόμου της αξίας, οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για αυθόρμητες εξεγέρσεις και αυθόρμητα κινήματα, που θα υπερβαίνουν τα σημερινά συνδικαλιστικά σχήματα και τις σημερινές πολιτικές οριοθετήσεις.
Στον πόλο των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, όπου η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι το ουσιαστικότερο και πολυπληθέστερο τμήμα του, η προσδιοριστικότητα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής δεν εμφανίζεται μόνο από τις γενικές και ειδικές συμπεριφορές του πληθυσμού, ούτε μόνο από την πλειοψηφική ένταξή του στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, αλλά εμφανίζεται -πρωτίστως και κυρίως- στα πολιτικά προγράμματα της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και στις πολιτικές επιλογές του ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού πολιτικού χώρου, που εμφορεύονται και προπαγανδίζουν τις αντιλήψεις του κρατισμού, τη θεωρία της αναρχίας της παραγωγής κι ενίοτε τις θέσεις της μικτής οικονομίας κλπ., σαν εναλλακτικές προτάσεις στα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Έτσι δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι, χωρίς την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ο καπιταλισμός μπορεί ν’ αποφύγει τις κρίσεις με τις κρατικοποιήσεις και τον κεντρικό σχεδιασμό και να εξασφαλίσει συνεχή ανάπτυξη, πλήρη απασχόληση κι ευημερία. Όπως πολλοί αντιεξουσιαστές, αναρχικοί κλπ. θεωρούν το Κράτος -κι όχι τις σχέσεις παραγωγής- σαν την μόνη πηγή εκμετάλλευσης κι αθλιότητας, έτσι κι αυτοί θεωρούν τους ιδιοκτήτες του κεφάλαιου πηγή όλων των δεινών –κι όχι αποτέλεσμα των νόμων κίνησης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Οι αντιλήψεις αυτές είναι πολύ παλιές και υποστηρίχτηκαν -και δυστυχώς υποστηρίζονται και σήμερα- από «σοσιαλιστές-κομμουνιστές», που υιοθετούν στα μουλωχτά τις αντιλήψεις των Ρικάρντο και Προυντόν και του ηθικού τρόπου αντιμετώπισης της εκμετάλλευσης.
Η κριτική τοποθέτηση πάνω στις αντιλήψεις -κυρίως- του Κρατισμού και της σχεδιοποιημένης οικονομίας είναι, λοιπόν, μια από τις προϋποθέσεις για την δημιουργία των προγραμματικών πολιτικών-ιδεολογικών-οργανωτικών όρων άρσης της κρίσης του αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστικού κινήματος, και για την διαμόρφωση ταξικής συνείδησης στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που πλήττονται από την σημερινή κρίση και τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ- ΕΕ, που δυστυχώς έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου» και πιστεύουν πως τα δεσποτικά εκμεταλλευτικά καθεστώτα του κρατισμού στις χώρες του ανατολικού συνασπισμού, που κατέρρευσαν, είναι ο πραγματωμένος μαρξισμός-κομμουνισμός.
Πέραν τούτου, επειδή «οι καιροί ου μενετοί», ο ριζοσπαστικός πολιτικός χώρος στη σημερινή συγκυρία οφείλει να δράσει ενιαία και ενωτικά ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το ΔΝΤ και την ΕΕ, πρωτοστατώντας στους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού, και να εντείνει τις πρωτοβουλίες για την προγραμματική πολιτική-ιδεολογική-οργανωτική ενότητά του.
Στις σκληρές συνθήκες της ανωριμότητας του υποκειμενικού παράγοντα που βρισκόμαστε σήμερα, το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ στοχεύει ν’ αξιοποιήσει τις αντιθέσεις των διαφόρων τμημάτων του Αστικού Συνασπισμού Εξουσίας, να ενεργοποιήσει εκατομμύρια ανθρώπους που πλήττονται από τα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ και να συμβάλλει στη δημιουργία των υποκειμενικών προϋποθέσεων για την ανασύσταση του αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστικού κινήματος.
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αντώνης Π. Χάλαρης - Μανώλης Γ. Γρηγοριάδης
http://akep.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου