Όλοι στους αγώνες, μέχρι την νίκη!
Αντώνης Χάλαρης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Αντώνης Χάλαρης
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Τη στιγμή
που το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και το
παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν μειώνεται διαρκώς, οι πλούσιοι γίνονται
περισσότεροι και πλουσιότεροι, οι δε φτωχοί περισσότεροι και
φτωχότεροι. Πράγματι, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, το δημόσιο
χρέος των χωρών-κρατών του ανεπτυγμένου καπιταλισμού έχει γίνει μια
πρώτης τάξης ευκαιρία να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί
φτωχότεροι. Έχει γίνει μία πρώτης τάξης αφορμή, ν’ αντιμετωπιστεί το
νομοτελειακό φαινόμενο της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και της
πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους του κεφάλαιου, με επίταση της
εκμετάλλευσης της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Έχει γίνει μία πρώτης
τάξης αφορμή, ν’ αναιρεθούν οι μεταπολεμικές κατακτήσεις και τα
δικαιώματα των λαών όλου του κόσμου.
Σύμφωνα με έκθεση της Merrill Lynch και της Capgemini για το έτος 2009, το παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε κατά 2%, το ευρωπαϊκό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4% κλπ., ενώ, ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 17% παγκοσμίως και ανήλθε συνολικά σε 10 εκατομμύρια, και ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 19% στα 39 τρις δολάρια.
Όπως αναφέρει το Reuters, η άνοδος των τιμών των μετοχών, εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης, βοήθησε τους πλούσιους να αντισταθμίσουν σχεδόν το σύνολο των απωλειών της χρηματοοικονομικής κρίσης. Η αξία των μετοχών αυξήθηκε κατά το ήμισυ, ενώ τα hedge funds αντιστάθμισαν τις απώλειες του 2008.
Ο πλούτος αυξήθηκε με ταχύτερους ρυθμούς στην Ινδία, την Κίνα και τη Βραζιλία, ενώ στη Λατινική Αμερική και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού εκτοξεύτηκε σε ύψη ρεκόρ.
Στην Ασία, οι εκατομμυριούχοι ανήλθαν σε 3 εκατομμύρια, για πρώτη φορά όσοι και στην Ευρώπη, ενώ ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 31% στα 9,7 τρις δολάρια, πάνω από τα 9,5 τρις δολάρια της Ευρώπης.
Στη Βόρεια Αμερική, οι εκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά 17% και ο πλούτος τους κατά 18% στα 10,7 τρις δολάρια.
Οι περισσότεροι εκατομμυριούχοι – 2,87 εκατομμύρια - διαμένουν στις ΗΠΑ, ακολουθεί η Ιαπωνία με 1,65 εκατομμύρια, η Γερμανία με 861.000 και η Κίνα με 477.000. Η υψηλότερη συγκέντρωση εκατομμυριούχων εμφανίζεται στην Ελβετία, με 35 για κάθε 1.000 ενηλίκους.
Αξίζει να σημειωθεί πως τα 13,85 τρις δολάρια, από τα συνολικά 39 τρις δολάρια, ανήκουν σε μόλις 90 χιλιάδες ζάπλουτους παγκοσμίως (με περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων), που δεν ξεπερνούν το 0,9% του συνολικού αριθμού όσων χαρακτηρίζονται πλούσιοι.
Υπενθυμίζουμε πως η αριστοκρατία της ελληνικής αστικής τάξης είναι δεύτερη στον κόσμο σε καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες. Οι καταθέσεις των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, σε ευρώ και δολάριο, μόνο στις ελβετικές τράπεζες, υπερβαίνουν κατά πολύ τα δύο ΑΕΠ της Ελλάδας. Υπενθυμίζουμε, επίσης, πως τα προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας έχουν καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες που προσεγγίζουν το ύψος ενός ελληνικού ΑΕΠ. Στα παραπάνω που αναφέρουμε, δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν συνυπολογίζονται οι ιδιοκτησίες της ελληνικής ολιγαρχίας σε ακίνητα, ούτε οι αξίες των επιχειρήσεων και των μετοχών που κατέχει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ούτε οι καταθέσεις της σε άλλες τράπεζες εκτός Ελλάδας και Ελβετίας. Επίσης, δεν συμπεριλαμβάνεται η συμμετοχή της άρχουσας τάξης στον δανεισμό του ελληνικού κράτους. Έλληνες επενδυτές χρήματος έχουν δανείσει στο ελληνικό κράτος πάνω από 100 δις ευρώ (δηλαδή το 1/3 του συνολικού δημόσιου χρέους) κλπ κλπ.
Μεταξύ άλλων, είναι σκόπιμο να τονιστεί πως, σύμφωνα με τελευταίες αποτιμήσεις, μόνον οι αξίες της κτηματικής περιουσίας του Δημοσίου υπερβαίνουν τα 300 δις ευρώ, η δε καπιταλιστική αξιοποίησή τους μπορεί να λύσει άμεσα, και το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε όλοι οι Έλληνες, όλοι οι εργαζόμενοι, πως από την οικονομική ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού από το ’74 μέχρι σήμερα, οι μεν Έλληνες καπιταλιστές έγιναν περισσότεροι και πλουσιότεροι, ενώ οι Έλληνες εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα κληρονόμησαν, από αυτήν την καπιταλιστική ανάπτυξη, μόνο φτώχεια, χρέη και δυστυχία. Πόσο δίκιο έχει ο Μαρξ όταν γράφει πως, η χρονική περίοδος που η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα επιτυγχάνουν, με αγώνες και λόγω των οικονομικών συγκυριών, καλύτερες αμοιβές, μοιάζει -η χρονική αυτή περίοδος- με το πουλί της καταιγίδας που προμηνύει τη θύελλα της οικονομικής κρίσης, της φτώχειας και της δυστυχίας.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε πως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ.) υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του κεφάλαιου και του πλούτου, τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης. Πρέπει να καταλάβουμε, πως μέχρι σήμερα τα έχουν πάει πολύ καλά, έχουν κάνει πολύ καλά τη δουλειά τους, ενώ αντίθετα εμείς, οι εργαζόμενοι, έχουμε παθητικοποιηθεί κι έχουμε γίνει θύματα της προπαγάνδας του αστισμού και της ιδεολογίας του καθεστώτος.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε πως, το δημόσιο χρέος και τα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας, έχουν γίνει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γίνουν οι πλούσιοι Έλληνες πλουσιότεροι και οι φτωχοί Έλληνες φτωχότεροι. Έχουν γίνει μία πρώτης τάξης αφορμή, ν’ αντιμετωπιστεί το νομοτελειακό φαινόμενο της οικονομικής κρίσης και της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους του κεφάλαιου, με επίταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους Έλληνες καπιταλιστές, «πατρίδα» είναι μόνο τα κέρδη τους, μόνο τα συμφέροντά τους. Ενώ εμείς, τα λαϊκά στρώματα, έχουμε χάψει το παραμύθι, μας έχουν δυστυχώς πείσει σε μεγάλο βαθμό, πως η δική μας πατρίδα, η δική μας Ελλάδα, είναι τα χρέη του Δημοσίου, τα χρέη μας προς τις τράπεζες, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση κλπ.
Σήμερα, εμείς, τα λαϊκά στρώματα, αντιμετωπίζουμε την ωμή πραγματικότητα του καπιταλισμού. Αντιμετωπίζουμε τη βαρβαρότητα, την απανθρωπιά και τη θηριωδία του. Αντιμετωπίζουμε τα συμφέροντα που προσωποποιούνται στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και το Κράτος. Οφείλουμε, επιτέλους, ν’ αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού μας, συνείδηση της τάξης μας, ν’ αποκτήσουμε κοινωνική ταξική συνείδηση. Ο άνθρωπος είναι σύνολο κοινωνικών σχέσεων. Η εργατική τάξη είναι ένα σύνολο ανθρώπων που καθορίζεται από την θέση του στην υλική παραγωγή, καθορίζεται από τις σχέσεις του με τις άλλες τάξεις. Η διαλεκτική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης ονομάζει «ταξική συνείδηση», την κατανόηση των σχέσεων που έχει η εργατική τάξη με την αστική τάξη, την κατανόηση των συμφερόντων που υπηρετούν τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και το Κράτος.
Ο Καρλ Μαρξ στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» γράφει: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες σας. Έχετε να κερδίσετε ένα κόσμο ολόκληρο». Σ’ ένα άλλο σημείο, ο Καρλ Μαρξ αναφέρει: «Η κριτική ξεγύμνωσε τις αλυσίδες από τα φανταστικά λουλούδια που τις σκέπαζαν, όχι για να κουβαλά ο άνθρωπος τις αλυσίδες (…) αλλά για να τις πετάξει και να κρατήσει το ζωντανό ανθό». Οι «αλυσίδες», που αναφέρει ο Μαρξ κι από τις οποίες οφείλουμε ν’ απαλλαχτούμε, είναι η μισθωτή εργασία, είναι η θέση μας στην υλική παραγωγή, που έχει καταστήσει την εργατική μας δύναμη εμπόρευμα, είναι οι σχέσεις μας προς το κεφάλαιο και την αστική τάξη κλπ. Τα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς, της Αριστεράς και του Κέντρου, προπαγανδίζοντας κατ’ αντιστοιχία τον φιλελευθερισμό, τον κρατισμό, την μικτή οικονομία, επιφυλάσσουν για εμάς, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, κοινωνικές «αλυσίδες» ακόμα πιο βαριές και πιο μοχθηρές από τις σημερινές, «αλυσίδες» με λιγότερο κράτος, «αλυσίδες» με περισσότερο κράτος, «αλυσίδες» και με ιδιώτες και με κράτος.
Σήμερα λοιπόν, που όλα τα σκιάζει η φοβέρα κι απειλούνται άμεσα η ύπαρξή μας, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, και είμαστε ανέτοιμοι οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά ν’ αντιμετωπίσουμε την καταστροφή που μας απειλεί, ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την ανατροπή του μνημονίου της τρόικας, είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην ενότητα τις δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού, που οδηγεί στη διαμόρφωση της συλλογικής ταξικής ταυτότητας που έχουν ανάγκη οι περιστάσεις. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας απεγκλωβίσει από το να είμαστε οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ κλπ.
Συνθήματα που προτείνουν ανατροπή του μνημονίου χωρίς να τονίζουν την αναγκαιότητα ανατροπής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ή συνθήματα που προτείνουν την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χωρίς να τονίζουν την ανάγκη ανατροπής του μνημονίου της τρόικας, είναι συνθήματα που στοχεύουν να μας παγιδεύσουν, να μας οπαδοποιήσουν, να μας στερήσουν τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού μας και της τάξης μας, που στοχεύουν να μας καταστήσουν οπαδούς του «φιλελευθερισμού με άλλο πρόσωπο», του «κρατισμού με άλλο πρόσωπο», της «μικτής οικονομίας με άλλο πρόσωπο», δηλαδή να μας παθητικοποιήσουν πολιτικά, να μας ευνουχίσουν ιδεολογικά και να μας καταστήσουν ανίκανους ν’ αγωνιστούμε για την χειραφέτησή μας από τα δεσμά του κεφάλαιου.
Οι μαξιμαλιστικές πολιτικές τμημάτων του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου, με δεδομένη την αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα, εμπεριέχουν απαράδεκτους υποκειμενισμούς, και δε συμβάλλουν στην άμεση ενεργοποίηση των μαζών. Οι ρεφορμιστικές πολιτικές τμημάτων της Αριστεράς, που προτείνουν διάφορες «συνταγές» διεξόδου από τη σημερινή οικονομικο-πολιτική κρίση, με δεδομένη την αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα, αποπροσανατολίζουν κι εγκλωβίζουν τις μάζες στην κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογική προπαγάνδα του σημερινού καθεστώτος.
Στο ερώτημα που μπορεί να θέσουν κάποιοι «μετά το ΠΑΣΟΚ τι; μετά το ΠΑΣΟΚ ποια πολιτική, ποιο κόμμα θα έρθει στην εξουσία;» κλπ., η απάντηση είναι μία: αν η πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επέλθει σαν αποτέλεσμα ενός μαζικού ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος, η οποιαδήποτε πολιτική, το οποιοδήποτε κόμμα έρθει στην εξουσία θα έχει ν’ αντιμετωπίσει έναν ενεργοποιημένο, οργανωμένο και συνειδητοποιημένο λαό. Θα έχει ν’ αντιμετωπίσει ένα ρωμαλέο αντικαπιταλιστικό επαναστατικό ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα.
Επιτέλους, οφείλουμε να ξυπνήσουμε. Οφείλουμε, από καθήκον προς τον εαυτό μας, τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας, ν’ αντιδράσουμε άμεσα και σύσσωμα. Ν’ ανατρέψουμε αγωνιστικά τα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας. Ν’ ανατρέψουμε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που, σήμερα, διευθύνει την επίθεση του ελληνικού κεφάλαιου και των συμμάχων του, και μας απειλεί με καταστροφή.
Το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ οφείλει να γίνει ιαχή ταξικού πολέμου, κάλεσμα αγωνιστικής ενότητας των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού. Σύνθημα μάχης.
Σύμφωνα με έκθεση της Merrill Lynch και της Capgemini για το έτος 2009, το παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε κατά 2%, το ευρωπαϊκό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4% κλπ., ενώ, ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 17% παγκοσμίως και ανήλθε συνολικά σε 10 εκατομμύρια, και ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 19% στα 39 τρις δολάρια.
Όπως αναφέρει το Reuters, η άνοδος των τιμών των μετοχών, εν μέσω παγκόσμιας ύφεσης, βοήθησε τους πλούσιους να αντισταθμίσουν σχεδόν το σύνολο των απωλειών της χρηματοοικονομικής κρίσης. Η αξία των μετοχών αυξήθηκε κατά το ήμισυ, ενώ τα hedge funds αντιστάθμισαν τις απώλειες του 2008.
Ο πλούτος αυξήθηκε με ταχύτερους ρυθμούς στην Ινδία, την Κίνα και τη Βραζιλία, ενώ στη Λατινική Αμερική και την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού εκτοξεύτηκε σε ύψη ρεκόρ.
Στην Ασία, οι εκατομμυριούχοι ανήλθαν σε 3 εκατομμύρια, για πρώτη φορά όσοι και στην Ευρώπη, ενώ ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε κατά 31% στα 9,7 τρις δολάρια, πάνω από τα 9,5 τρις δολάρια της Ευρώπης.
Στη Βόρεια Αμερική, οι εκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά 17% και ο πλούτος τους κατά 18% στα 10,7 τρις δολάρια.
Οι περισσότεροι εκατομμυριούχοι – 2,87 εκατομμύρια - διαμένουν στις ΗΠΑ, ακολουθεί η Ιαπωνία με 1,65 εκατομμύρια, η Γερμανία με 861.000 και η Κίνα με 477.000. Η υψηλότερη συγκέντρωση εκατομμυριούχων εμφανίζεται στην Ελβετία, με 35 για κάθε 1.000 ενηλίκους.
Αξίζει να σημειωθεί πως τα 13,85 τρις δολάρια, από τα συνολικά 39 τρις δολάρια, ανήκουν σε μόλις 90 χιλιάδες ζάπλουτους παγκοσμίως (με περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων), που δεν ξεπερνούν το 0,9% του συνολικού αριθμού όσων χαρακτηρίζονται πλούσιοι.
Υπενθυμίζουμε πως η αριστοκρατία της ελληνικής αστικής τάξης είναι δεύτερη στον κόσμο σε καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες. Οι καταθέσεις των Ελλήνων κεφαλαιοκρατών, σε ευρώ και δολάριο, μόνο στις ελβετικές τράπεζες, υπερβαίνουν κατά πολύ τα δύο ΑΕΠ της Ελλάδας. Υπενθυμίζουμε, επίσης, πως τα προνομιούχα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας έχουν καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες που προσεγγίζουν το ύψος ενός ελληνικού ΑΕΠ. Στα παραπάνω που αναφέρουμε, δεν συμπεριλαμβάνονται και δεν συνυπολογίζονται οι ιδιοκτησίες της ελληνικής ολιγαρχίας σε ακίνητα, ούτε οι αξίες των επιχειρήσεων και των μετοχών που κατέχει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ούτε οι καταθέσεις της σε άλλες τράπεζες εκτός Ελλάδας και Ελβετίας. Επίσης, δεν συμπεριλαμβάνεται η συμμετοχή της άρχουσας τάξης στον δανεισμό του ελληνικού κράτους. Έλληνες επενδυτές χρήματος έχουν δανείσει στο ελληνικό κράτος πάνω από 100 δις ευρώ (δηλαδή το 1/3 του συνολικού δημόσιου χρέους) κλπ κλπ.
Μεταξύ άλλων, είναι σκόπιμο να τονιστεί πως, σύμφωνα με τελευταίες αποτιμήσεις, μόνον οι αξίες της κτηματικής περιουσίας του Δημοσίου υπερβαίνουν τα 300 δις ευρώ, η δε καπιταλιστική αξιοποίησή τους μπορεί να λύσει άμεσα, και το πρόβλημα του δημόσιου χρέους και το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε όλοι οι Έλληνες, όλοι οι εργαζόμενοι, πως από την οικονομική ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού από το ’74 μέχρι σήμερα, οι μεν Έλληνες καπιταλιστές έγιναν περισσότεροι και πλουσιότεροι, ενώ οι Έλληνες εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα κληρονόμησαν, από αυτήν την καπιταλιστική ανάπτυξη, μόνο φτώχεια, χρέη και δυστυχία. Πόσο δίκιο έχει ο Μαρξ όταν γράφει πως, η χρονική περίοδος που η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα επιτυγχάνουν, με αγώνες και λόγω των οικονομικών συγκυριών, καλύτερες αμοιβές, μοιάζει -η χρονική αυτή περίοδος- με το πουλί της καταιγίδας που προμηνύει τη θύελλα της οικονομικής κρίσης, της φτώχειας και της δυστυχίας.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε πως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ.) υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια τα συμφέροντα του κεφάλαιου και του πλούτου, τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης. Πρέπει να καταλάβουμε, πως μέχρι σήμερα τα έχουν πάει πολύ καλά, έχουν κάνει πολύ καλά τη δουλειά τους, ενώ αντίθετα εμείς, οι εργαζόμενοι, έχουμε παθητικοποιηθεί κι έχουμε γίνει θύματα της προπαγάνδας του αστισμού και της ιδεολογίας του καθεστώτος.
Πρέπει, τέλος πάντων, να καταλάβουμε πως, το δημόσιο χρέος και τα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας, έχουν γίνει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να γίνουν οι πλούσιοι Έλληνες πλουσιότεροι και οι φτωχοί Έλληνες φτωχότεροι. Έχουν γίνει μία πρώτης τάξης αφορμή, ν’ αντιμετωπιστεί το νομοτελειακό φαινόμενο της οικονομικής κρίσης και της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους του κεφάλαιου, με επίταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους Έλληνες καπιταλιστές, «πατρίδα» είναι μόνο τα κέρδη τους, μόνο τα συμφέροντά τους. Ενώ εμείς, τα λαϊκά στρώματα, έχουμε χάψει το παραμύθι, μας έχουν δυστυχώς πείσει σε μεγάλο βαθμό, πως η δική μας πατρίδα, η δική μας Ελλάδα, είναι τα χρέη του Δημοσίου, τα χρέη μας προς τις τράπεζες, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση κλπ.
Σήμερα, εμείς, τα λαϊκά στρώματα, αντιμετωπίζουμε την ωμή πραγματικότητα του καπιταλισμού. Αντιμετωπίζουμε τη βαρβαρότητα, την απανθρωπιά και τη θηριωδία του. Αντιμετωπίζουμε τα συμφέροντα που προσωποποιούνται στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και το Κράτος. Οφείλουμε, επιτέλους, ν’ αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού μας, συνείδηση της τάξης μας, ν’ αποκτήσουμε κοινωνική ταξική συνείδηση. Ο άνθρωπος είναι σύνολο κοινωνικών σχέσεων. Η εργατική τάξη είναι ένα σύνολο ανθρώπων που καθορίζεται από την θέση του στην υλική παραγωγή, καθορίζεται από τις σχέσεις του με τις άλλες τάξεις. Η διαλεκτική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης ονομάζει «ταξική συνείδηση», την κατανόηση των σχέσεων που έχει η εργατική τάξη με την αστική τάξη, την κατανόηση των συμφερόντων που υπηρετούν τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα και το Κράτος.
Ο Καρλ Μαρξ στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» γράφει: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε. Δεν έχετε να χάσετε τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες σας. Έχετε να κερδίσετε ένα κόσμο ολόκληρο». Σ’ ένα άλλο σημείο, ο Καρλ Μαρξ αναφέρει: «Η κριτική ξεγύμνωσε τις αλυσίδες από τα φανταστικά λουλούδια που τις σκέπαζαν, όχι για να κουβαλά ο άνθρωπος τις αλυσίδες (…) αλλά για να τις πετάξει και να κρατήσει το ζωντανό ανθό». Οι «αλυσίδες», που αναφέρει ο Μαρξ κι από τις οποίες οφείλουμε ν’ απαλλαχτούμε, είναι η μισθωτή εργασία, είναι η θέση μας στην υλική παραγωγή, που έχει καταστήσει την εργατική μας δύναμη εμπόρευμα, είναι οι σχέσεις μας προς το κεφάλαιο και την αστική τάξη κλπ. Τα πολιτικά κόμματα της Δεξιάς, της Αριστεράς και του Κέντρου, προπαγανδίζοντας κατ’ αντιστοιχία τον φιλελευθερισμό, τον κρατισμό, την μικτή οικονομία, επιφυλάσσουν για εμάς, την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, κοινωνικές «αλυσίδες» ακόμα πιο βαριές και πιο μοχθηρές από τις σημερινές, «αλυσίδες» με λιγότερο κράτος, «αλυσίδες» με περισσότερο κράτος, «αλυσίδες» και με ιδιώτες και με κράτος.
Σήμερα λοιπόν, που όλα τα σκιάζει η φοβέρα κι απειλούνται άμεσα η ύπαρξή μας, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, και είμαστε ανέτοιμοι οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά ν’ αντιμετωπίσουμε την καταστροφή που μας απειλεί, ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την ανατροπή του μνημονίου της τρόικας, είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην ενότητα τις δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού, που οδηγεί στη διαμόρφωση της συλλογικής ταξικής ταυτότητας που έχουν ανάγκη οι περιστάσεις. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας απεγκλωβίσει από το να είμαστε οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ κλπ.
Συνθήματα που προτείνουν ανατροπή του μνημονίου χωρίς να τονίζουν την αναγκαιότητα ανατροπής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ή συνθήματα που προτείνουν την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ χωρίς να τονίζουν την ανάγκη ανατροπής του μνημονίου της τρόικας, είναι συνθήματα που στοχεύουν να μας παγιδεύσουν, να μας οπαδοποιήσουν, να μας στερήσουν τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουμε συνείδηση του εαυτού μας και της τάξης μας, που στοχεύουν να μας καταστήσουν οπαδούς του «φιλελευθερισμού με άλλο πρόσωπο», του «κρατισμού με άλλο πρόσωπο», της «μικτής οικονομίας με άλλο πρόσωπο», δηλαδή να μας παθητικοποιήσουν πολιτικά, να μας ευνουχίσουν ιδεολογικά και να μας καταστήσουν ανίκανους ν’ αγωνιστούμε για την χειραφέτησή μας από τα δεσμά του κεφάλαιου.
Οι μαξιμαλιστικές πολιτικές τμημάτων του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου, με δεδομένη την αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα, εμπεριέχουν απαράδεκτους υποκειμενισμούς, και δε συμβάλλουν στην άμεση ενεργοποίηση των μαζών. Οι ρεφορμιστικές πολιτικές τμημάτων της Αριστεράς, που προτείνουν διάφορες «συνταγές» διεξόδου από τη σημερινή οικονομικο-πολιτική κρίση, με δεδομένη την αδυναμία του υποκειμενικού παράγοντα, αποπροσανατολίζουν κι εγκλωβίζουν τις μάζες στην κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογική προπαγάνδα του σημερινού καθεστώτος.
Στο ερώτημα που μπορεί να θέσουν κάποιοι «μετά το ΠΑΣΟΚ τι; μετά το ΠΑΣΟΚ ποια πολιτική, ποιο κόμμα θα έρθει στην εξουσία;» κλπ., η απάντηση είναι μία: αν η πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ επέλθει σαν αποτέλεσμα ενός μαζικού ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος, η οποιαδήποτε πολιτική, το οποιοδήποτε κόμμα έρθει στην εξουσία θα έχει ν’ αντιμετωπίσει έναν ενεργοποιημένο, οργανωμένο και συνειδητοποιημένο λαό. Θα έχει ν’ αντιμετωπίσει ένα ρωμαλέο αντικαπιταλιστικό επαναστατικό ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα.
Επιτέλους, οφείλουμε να ξυπνήσουμε. Οφείλουμε, από καθήκον προς τον εαυτό μας, τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας, ν’ αντιδράσουμε άμεσα και σύσσωμα. Ν’ ανατρέψουμε αγωνιστικά τα μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της τρόικας. Ν’ ανατρέψουμε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που, σήμερα, διευθύνει την επίθεση του ελληνικού κεφάλαιου και των συμμάχων του, και μας απειλεί με καταστροφή.
Το σύνθημα ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ οφείλει να γίνει ιαχή ταξικού πολέμου, κάλεσμα αγωνιστικής ενότητας των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού. Σύνθημα μάχης.
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αντώνης Χάλαρης
ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΕΝΟΤΗΤΑ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αντώνης Χάλαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου